BENİ UNUTMA

Beni Unutma

Uzun bir yolculuktan sonra uçak tekerleklerini piste vurduğunda, kalbi çıkacak gibiydi. Nasıl da geçmişti 18 saatlik yolculuk anlamamış, ona kavuşmak için her türlü fedakarlığa katlanmıştı.

Ayrılık ve kavuşma… Ağaçlar, çiçek açtı, ayrılanlar kavuştu… Ama onlar, ne baharlar, ne kışlar, ne de yazlar, yaşasalar bile kavuşamamışlardı.

Gurbet kötüydü, hem de çok kötü. Dön gel desende, dönemez… O gitmek istese, gidemezdi… Engel neydi?

Bilmiyorum…!

Adam;

-Öyle bir yerdeyim ki, ne karanfil ne kurbağa
-Öyle bir yerdeyim ki, bir yanım mavi yosun, dalgalanır sularda…
-Dostum, dostum güzel dostum, bu ne beter çizgidir bu, bu nedir çıldırtan denge,
-Yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe….

Kadın;

-Öyle bir yerdeyim ki, ne karanfil ne kurbağa
-Öyle bir yerdeyim ki, bir yanım mavi yosun, dalgalanır sularda…
-Dostum, dostum güzel dostum, bu ne beter çizgidir bu, bu nedir çıldırtan denge,
-Yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe….
18 saat sonra ayak bastığı yer Amerika idi…
Yeni kalp ameliyatı olmasına rağmen, doktorlardan zor izin koparmıştı.
Ama tedirgindi, heyecanlıydı…
Bir sabah telefon çaldı;
-Alo
-Merhaba;
-Ben Özlem…
-Özür dilerim tanıyamadım…
-…..kızıyım.
-Annem sizi aramamı söyledi, buraya sizi çağırıyor…
-Tüm planları, programları yaptı, biletleriniz hazır, sizin buraya gelmenizi bekliyor…
-Kötü bir durum mu var, Özlem kızım!
-Evet
-Annem çok hasta ve sizi görmek istiyor…
-Belki son kez!
-Ama ancak bir hafta sonraya bilet alabildik, lütfen gelin.
-Tamam, geleceğim….

Perondan, hızlıca indi merdivenleri, verilen adrese yine, hızlıca adeta uçtu…
-Burası dedi, adam…
İndi,
Karşısında Özlem,
Sarıldı boynuna, yanaklarından iki damla göz yaşı süzüldü, Özlemin…
-Sizi çok bekledi, ama dün vefat etti!
-Size bunları bıraktı.
Bir mektup zarfı ve bir paket…
Elindekiler, bir yana, kalbi de isyan edercesine çarpıyordu…
Ağzından mısralar döküldü…
Gözlerinden yaşlarla;
-Öyle bir yerdeyim ki, ne karanfil ne kurbağa
-Öyle bir yerdeyim ki, bir yanım mavi yosun, dalgalanır sularda…
-Dostum, dostum güzel dostum, bu ne beter çizgidir bu, bu nedir çıldırtan denge,
-Yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe….
Yaşlar süzülürken gözlerinden, kalbi de sızlıyordu, içten içe,
Gene kavuşamamışlardı!

Özlem,
-Annem size bunu vermemi söyledi!
-Olamaz,
-Yetişemedim…
-Çok üzgünüm…
-Biliyorum.

Elindeki beyaz zarf ağlamaktan ıslanmış, adeta açılmamak için yemin etmiş gibiydi.
Yeminliydiler, kavuşmaya ama olmadı.
Kavuşamadılar.

Zarftan çıkanı itina ile okumaya başladı, gözünden akan yaşlarla…
Dereler ırmak oldu, denizlere; denizler, okyanuslara kavuştu…
Ama onlar kavuşamadılar.
Zarfta Kadın, Adama şöyle sesleniyordu.
Hıçkırıklarla…

Beni Unutma
Bir Gün Gelir De Unuturmuş İnsan
En Sevdiği Hatıraları Bile
Bari Sen Her Gece Yorgun Sesiyle
Saat On ikiyi Vurduğu Zaman

Beni Unutma
Çünkü Ben Her Gece O Saatlerde
Seni Yaşar Ve Seni Düşünürüm
Hayal İçimde Perişan Yürürüm
Sende Karanlığın Sustuğu Yerde

Beni Beni Unutma
O Saatlerde Serpilir Gülüşün
Bir Avuç Su Gibi İçime Ey Yar
Senin De Başında O Çılgın Rüzgar
Deli Deli Esi verirse Bir Gün
Unutma
Ben Ayağımda Çarık Elimde Asa
Senin için Şu Yollara Düşmüşüm
Seneler Sonra Sana Dönüşüm
Bir Mahşer Gününe De Rastlasa

Beni Beni Unutma
Hala Duruyorsa O Yeşil Elbisen
Onu Bir Gün Yalnız Benim için Giy
Saksındaki Pembe Karanfil Geç Değil
Ve Bahçende Yorgun Bir Düş Görürsen

Beni Unutma
Büyük Acılarla Tutuştuğun Gün
Çok Uzaklarda Da Olsan Yine Gel
Bu Ölürcesine Sevdiğine Gel
Ne Olur Tanrıya Kavuştuğum Gün
Beni Unutma

Özlem
-Bu pakette size,
İçinden çıkan ise, “yeşil elbise”
Her yer darmadağın, yağmurlar, fırtınalar ve karlar, gök gürültüsü…
Unutmayın,
Çünkü bazı kelimelerin söylenmesi geç kalmış olabilir!
-Yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe….
Olmasın istiyorsak,
Sonradan kağıtlara yazılıp, zarflara konmuş, cümleler yerine,
Direk, dümdük söyleyin. Seviyorum…
Yada;
Hoşçakal…
1970’ler iyidir…
Selda Bağcan/Ahmet Kaya

Esen Kalın

canemregundem.com