Can EMRE
BİR MİLLETİN UYKUSU UZADIKÇA, KENDİ KADERİNİ BAŞKALARI YAZAR
Sen Uyursan da Onlar Uyumaz…
Uyku bazen bir dinlenmedir.
Ama bir millete bulaştığında, ölüm sessizliği gibidir.
Bir halk uyudu mu, düşman tankını, topunu, tüfeğini değil, beynini kullanır ve seni ele geçirir. Eskiden di o savaşlar!
Artık silahlar değil, algılar savaşıyor.
Ülkeler değil, Proxy War ile paralı güçler tetiği çekiyor.
Artık: Tetik, haberlerde çekilir. Savaş meydanlarında değil.
Medyada, yapay zekâda, küçücük ciplerle, uzayda, bulut teknolojiler ile.
Ve insanlar uyandıklarında, çoktan başkalarının yazdığı bir geleceğin ortasında bulurlar kendilerini.
Yazılan reçeteyi senin doktorun değil, onların doktorları yazar artık. Ve sende o ilacı içmek zorunda kalırsın.
Gerisin düşün artık…
Bugün dünya yeniden şekilleniyor. Haritalar değişmese de, zihinler yeniden çiziliyor. Birileri bizim yerimize düşünüyor, karar veriyor, yönlendiriyor. Televizyonda, sosyal medyada, ekonomide, eğitimde, sağlıkta…
Her yerde görünmeyen bir el, düşünme biçimimizi biçimlendiriyor.
Adına “yenidünya düzeni” diyorlar.
Ben buna “zihin sömürgesi” diyorum. Öyle…
Bir millet, üretmeyi bıraktığında, düşünmeyi de bırakır.
Tarihini bilmeyen, kaderini savunamaz.
Kendi çocuklarına geçmişini anlatmayan bir toplum, bir gün başkalarının kitaplarında “kaybolmuş uygarlık” olarak anılır.
Bugün bizi uykuda tutan şey, ne savaş ne de kıtlık.
Uykumuzun adı: Umursamazlık…
Gözümüzü kapatıp “bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın” dediğimiz her an, o yılan, çocuklarımızın geleceğine doğru sürünüyor…
Oysa uyanmak, savaşmak değil fark etmek demektir. Fark ettiğinde, zincirin ilk halkası kırılır. Bir milletin kurtuluşu, önce bir insanın gözlerini açmasıyla başlar.
Sonra bir diğerinin, sonra bir diğerinin…
Ve sonunda, uyanış bir harekete dönüşür.
Biz hala “bizi kim yönetiyor” diye tartışıyoruz.
Oysa asıl mesele, biz kendi aklımızı yönetebiliyor muyuz?
Bir millet kendi aklını teslim ettiğinde, en güçlü ordusu bile onu kurtaramaz.
Artık uyanma vaktidir.
Çünkü uykumuz uzadıkça, kendi kaderimizi başkaları yazıyor.
Ama hala geç değil.
Bir kıvılcım yeter düşünmeye, sorgulamaya, üretmeye başlamak için.
Bir milletin dirilişi, işte orada başlar.
Unutmayın, uyuyanları uyandırmak zordur; ama uyandıklarında, tarih yeniden yazılır.
Artık uyanma vakti.
Bizi yenidünya düzenine hazırlayanlar, hazırlamaya çalışanlar hazır, dinamik, canlı yedi yirmi dört ayakta iken sen uyuyorsun.
Kalk ve kendine gel.
Elini yüzünü soğuk suda bir güzel yıka.
Bir gün başka coğrafyalarda uyanmamak için.
Sen uyudukça, başkaları tarih yazar…
canemregündem.com
